De _doordringende satire_ op ruimteverkenning, geleid door Musk, trapt op het grote scherm met Bong Joon-ho. In zijn laatste film schetst deze meester van de Zuid-Koreaanse cinema de _ijdelheid van miljardairs_ tegenover de interstellair uitdagingen. De protagonisten, gevangen in deze kosmische klucht, bevragen onze obsessie met een glorieuze en ideale technologische toekomst. Het oproepen van de figuur van Musk, emblematisch voor deze ruimte-droom, roept essentiële sociopolitieke zorgen op over de beloofde onsterfelijkheid door innovatieve technologieën. Terwijl de mensheid zich naar het onbekende projekteert, daagt dit cinematografische werk onze relatie met de ruimte en de werkelijkheid van de _ondernemersverbintenissen_ uit.
Overzicht
Bong Joon-ho bekritiseert de commerciële exploitatie van de ruimte.
De film “Mickey 17” behandelt de absurditeit van de egocentrisme van de miljardairs.
Elon Musk wordt afgebeeld door een megalomane personage.
De protagonist, Mickey, vertegenwoordigt de expendable werkende klasse.
De film biedt een satire van moderne interplanetaire ambities.
De regisseur verkent de band tussen technologie en mens.
Een karikaturale weergave van de huidige ruimteverkenning.
Een mix van zwarte komedie en socio-analyse.
De film is een reflectie over onze relatie met de ruimte.
Release gepland in Zuid-Korea op 28 februari.
De satire op ruimteverkenning #
De laatste film van de Zuid-Koreaanse regisseur Bong Joon-ho, getiteld “Mickey 17”, wordt gepresenteerd als een scherpe satire op de interplanetaire reis, die de zwakheden van technologie miljardairs zoals Elon Musk belicht. Met een zwarte humor en een kritische blik weet Bong de grootse aspiraties van ruimteverkenning teniet te doen door het verhaal te vertellen van een atypische held, Mickey, die de werkende klasse belichaamt. Deze film, die de kloof tussen de utopische beloftes van technologie en de werkelijkheid van onze menselijke toestand onthult, nodigt de kijker uit om zijn relatie met de ruimte opnieuw te overdenken.
De narratieve setting #
“Mickey 17” volgt de avonturen van Mickey, een ruimte-explorer die onhandig is, die is betrokken bij een kolonisatie-missie van een ijzige planeet. De protagonist vertegenwoordigt de meest kwetsbaren, aangeduid als een “expendable” door het elitisme dat deze ruimte onderneming kenmerkt. Door de tegenslagen van Mickey te beschrijven, schetst Bong Joon-ho een zowel tragisch als komisch beeld, waarin de gevolgen van de onverantwoordelijkheid van de rijken worden verkend, gesymboliseerd door een arrogante miljardair, zeer vergelijkbaar met Elon Musk.
Echo’s van sociopolitieke spanningen #
De figuur van Musk, die deze technologie-innovatie gekte belichaamt, wordt subtiel belicht. Het personage van Mark Ruffalo, die deze karikatuur van een miljardair in de jacht op ruimteverovering speelt, illustreert de overdadige ambities van degenen die denken boven menselijke wetten te staan. Deze scherpe kritiek op de “tech-utopians” benadrukt de disconnectie tussen de realiteit van individuen en de grootse visies van de ruimte. De film onthult aldus de gevaren van een dergelijke visie, geleid door particuliere actoren, vaak gedreven door persoonlijke belangen in plaats van het gemeenschappelijke welzijn.
Een reflectie op de desillusie #
Bong Joon-ho stelt de droom van een ruimte reis als ontsnapping aan de aardse problemen ter discussie. In “Mickey 17” stappen de passagiers aan boord van een ruimtevaartuig alsof ze een nacht vlucht nemen, verloren door een wereld die onherbergzaam is geworden. Deze nonchalante houding tegenover interplanetaire verkenning bevraagt de ware motivaties van mensen om de aarde in crisis te verlaten. De film hergebruikt zo archetypes van ruimteavontuur, maar plaatst ze in een diep cynische context, en benadrukt een wanhopige oproep om onze plaats in het universum te begrijpen.
Een stylistische wending #
Met “Mickey 17” breekt Bong Joon-ho met zijn gedurfde aanpak van sociale klassen, zoals al voorgesteld in zijn vorige meesterwerk “Parasite”. Deze laatste film heeft een warmere toon, in contrast met de brutaliteit en cynisme die te zien zijn in zijn eerdere werken. De nadruk ligt op de absurditeit van menselijk gedrag, vertolkt hoe deze gedeelde domheid de personages uiteindelijk meer sympathiek zou kunnen maken. Het is een verandering van hart, maar ook een uitnodiging om onze collectieve gekte te omarmen in een wereld waar ruimteverkenning een metafoor voor onze vlucht vooruit wordt.
Een blik op de toekomst #
De visie van een reis naar Mars, vastgelegd in het collectieve geheugen door Musk, wordt hier met humor en helderheid onder de loep genomen. Het idee om andere planeten te koloniseren lijkt aantrekkelijk, maar de film onthult de leegte ervan tegenover de blijvende aardse uitdagingen. Door Mickey en zijn reisgenoten nodigt deze film het publiek uit om na te denken over de relevantie van ruimteverkenning in een wereld waar ongevoeligheid samen gaat met menselijke ellende. De satire overstijgt het eenvoudige vermaak en biedt een serieuze kritiek op de ambitieuze aspiraties van de nieuwe technologische elites.
À lire landen om te vermijden voor een reis volgens de aanbevelingen van de Verenigde Staten
